Wariacja baletowa – co to jest?
Wariacja baletowa – solo tancerza
Wariację baletową najkrócej i najprościej można zdefiniować jako krótki taniec solowy męski lub żeński, w którym zaprezentowane są najtrudniejsze popisowe figury, skoki, piruety itd. W spektaklach baletowych takich jak „Jezioro Łabędzie”, „Śpiąca Królewna”, czy „Dziadek do Orzechów” itd. podziwiać można wiele wariacji baletowych, które są elementem Pas de Deux, czyli kroku dwojga.
Strukturę Pas de Deux tworzy:
• Entree – czyli wejście tancerzy
• Adagio – wspólny taniec dwojga tancerzy
• Wariacja w wykonaniu mężczyzny
• Wariacja w wykonaniu kobiety
• Coda – wspólne zakończenie
Pas de Deux pojawia się w kluczowych momentach przedstawienia, takich jak wyznanie miłości, rozłąka zakochanych, ceremonia ślubna itp.
Wiele wspaniałych wariacji można podziwiać nie tylko w Pas de Deux, mają one np. na celu zaprezentowanie postaci – przykładem mogą być solo wróżek z baletu „Śpiąca Królewna”. Wariacje baletowe przedstawione są również na konkursach tanecznych. Wówczas tancerka wybiera sobie układ solowy pod swoje predyspozycje, tak aby jak najlepiej się zaprezentować.
Jak wybrać dla siebie odpowiednią wariację baletową ?
Wszystko zależy od temperamentu tancerki oraz jej predyspozycji. Energiczna i precyzyjna baletnica lepiej zaprezentuje szybką wariację baletową. Spokojna i delikatna osoba lepiej sprawdzi się w lirycznym utworze. Są wariacje w których popisowy numer składa się z serii widowiskowych skoków – tu najlepiej prezentują się mężczyźni. Jeśli mocną stroną tancerki są piruety to bez problemu poradzi sobie z choreografią w której zastosowane są takie obroty jak: pique, degage, fouette. Natomiast dobrze rozciągnięta baletnica powinna pokazać się w układzie solowym w którym jest dużo elementów na podnoszenie nóg np. arabesque, ecarte, developpe.
Żeńska wariacja baletowa – przykłady
- Don Kichot - Act I – Wariacja Kitri – niezwykle szybka wariacja dla baletnicy z temperamentem. Do tego układu należy doskonale opanować piruety z V pozycji wykonywane po przekątnej.
- Jezioro Łabędzie - Act III - Wariacja Czarnego Łabędzia – bardzo trudna wariacja w której trzeba mieć doskonale opanowane obroty.
- Raymonda – Act III – Wariacja 6 – Początkowo spokojna, liryczna wariacja, która kończy się serią szybkich kroków po przekątnej.
- Don Kichot – Wariacja kupidyna – Układ taneczny dla zwinnej o dużym wdzięku baletnicy
- Coppelia – Act III – Wariacja Coppelii – w tej wariacji trzeba umieć pięknie wykonywać skoki, jak i podnosić wysoko nogi.
- Giselle – Act I – Wariacja Giselle – delikatna muzyka, w rytm której pokazywane są pozy arabesque, wykonywane tour’y, a popisowym numerem są pique po kole.
Strój baletowy do wariacji
Gdy dokonaliśmy już wyboru wariacji, musimy się jej nauczyć na pamięć. Początkowo ćwiczenia zaczynamy w baletkach i ćwiczebnym stróju baletowym. Poszczególne elementy wariacji można, a nawet powinno się ćwiczyć oddzielnie. Gdy opanujemy cały solowy układ w baletkach, zakładamy pointy (oczywiście to jest w przypadku jeśli już umiemy tańczyć na pointach). Szlifowanie wariacji, dopieszczanie każdego szczegółu powinno odbywać się w paczce baletowej klasycznej lub romantycznej (w zależności z jakiego baletu wybraliśmy wariację). Dlaczego ? Otóż w tak dużych spódnicach zupełnie inaczej kręci się piruety lub wykonuje skoki niż bez nich. Z odpowiednim przygotowaniem ominie nas powiedzenie „złej baletnicy przeszkadza rąbek u spódnicy”. :)
Przeczytaj też inne wpisy blogowe:
